Τα γαϊδουρινά αυτιά του Μίδα.
Μια διδακτική ιστορία από την Ελληνική μυθολογία που διάβασα πριν από λίγο σε έναν υπέροχο λογαριασμό στο twitter.
Νομίζω αξίζει να την μοιραστώ μαζί σας και ελπίζω να απολαύσετε το διάβασμα της όσο και εγώ. Έτσι και αλλιώς θεωρώ ότι ταιριάζει και σε πολλά από αυτά που βιώνουμε την συγκεκριμένη περίοδο.
Κάποτε ο Πάνας είχε το θράσος να συγκρίνει τον εαυτό του σε μουσική ικανότητα με τον Απόλλωνα τον Θεό της μουσικής.
Έφτασε μάλιστα στο σημείο να τον καλέσει να αναμετρηθούν. Κριτής μπήκε ο ποτάμιος Θεός Τμώλος & στην αναμέτρηση παρών ήταν και ο ίδιος ο Μίδας που είχε γίνει οπαδός του.
Ο Τμώλος πήρε πολύ σοβαρά τον ρόλο του και ντύθηκε δικαστής με στεφάνι από φύλλα βελανιδιάς στο κεφάλι και βελανίδια στο μέτωπο.
Πρώτος έπαιξε ο Πάνας και η μελωδία του φυσικά άρεσε.
Αλλά όταν μετά ο Απόλλωνας πήρε την λύρα του και οι μελωδίες ξεχύθηκαν στον αέρα ο Τμώλος χωρίς δισταγμό και καθυστέρηση, έδωσε την νίκη στον Απόλλωνα.
Όμως ο Μίδας είχε διαφορετική άποψη
-Προτιμώ το παίξιμο του Πάνα, είπε
–Μήπως δεν άκουσες καλά? τον ρώτησε ο Τμώλος.
-Τα αυτιά μου είναι μια χαρά, αποκρίθηκε ο Μίδας.
-Και εδώ ο Απόλλωνας οργίστηκε τόσο πολύ.
-Δεν είσαι άξιος να έχεις αυτιά ανθρώπου” είπε, “εφόσον τα χρησιμοποιείς έτσι”
-Και έδωσε στον Μίδα ένα καινούριο ζευγάρι από αυτιά γαιδάρου, τρχωτά, γκρίζα και μακριά.
-“Τώρα έχεις τα αυτιά που σου αξίζουν ” είπε.
Τόσο μεγάλη ντροπή που αισθανόταν για τα αυτιά του ο Βασιλιάς Μίδας, που δεν τα άφηνε ποτέ σε κοινή θέα. Φορούσε πάντα ένα σκούφο και τα σκέπαζε ή ένα μαντίλι. Ο μόνος που ήξερε το μυστικό του ήταν φυσικά ο κουρέας του, ο οποίος υποσχέθηκε ότι δεν θα το μαρτυρήσει σε κανέναν.
Όμως το μυστικό τον έτρωγε και δεν άντεξε για πολύ.
Πήγε σε ένα χωράφι, έσκαψε ένα λάκκο και ψιθύρισε την ιστορία.
Μετά σκέπασε τον λάκκο με χώμα και έφυγε.
Στο χώμα όμως φύτρωσαν καλάμια, τα οποία με το φύσημα του ανέμου άρχισαν να μουρμουρίζουν
“Ο Βασιλιάς Μίδας έχει γαιδουρινά αυτιά…ο Βασιλιάς Μίδας έχει γαιδουρινά αυτιά..”
Και έτσι όλοι γνώριζαν το πάθημά του.
Καλή Κυριακή !!!